Rozwój technologii oszczędzających zasoby w rolnictwie pozwoli przemysłowi osiągnąć jakościowo nowy poziom produkcji, co pozwoli (przy pewnych zmianach w polityce wspierania rolnictwa państwa) producentom rolnym konkurować z przedsiębiorstwa zagraniczne.
Jednym z podstawowych elementów technologii oszczędzających zasoby w rolnictwie jest „rolnictwo precyzyjne”; (lub jak to się czasem nazywa „rolnictwo precyzyjne” – rolnictwo precyzyjne). Rolnictwo precyzyjne to zarządzanie produktywnością upraw z uwzględnieniem wewnątrzpolowej zmienności siedliska roślin. Relatywnie rzecz biorąc, jest to optymalna kontrola dla każdego metra kwadratowego pola. Celem takiego gospodarowania jest osiągnięcie maksymalnego zysku pod warunkiem optymalizacji produkcji rolnej, oszczędzania zasobów ekonomicznych i naturalnych. Otwiera to realne możliwości wytwarzania produktów wysokiej jakości i ochrony środowiska.
Takie podejście, jak pokazują międzynarodowe doświadczenia, zapewnia znacznie większy efekt ekonomiczny i, co najważniejsze, pozwala na zwiększenie reprodukcji żyzności gleby i poziomu przyjazności dla środowiska produktów rolnych.
Obecnie wzrost cen nasion, nawozów mineralnych, środków ochrony roślin, maszyn i innych środków produkcji w rolnictwie powoduje konieczność zwiększenia efektywności ich wykorzystania.
Liderzy i specjaliści rolnictwa stoją przed zadaniem podniesienia poziomu zarządzania, jako ważnego czynnika w osiąganiu efektywnego zarządzania. Zadanie to rozwiązuje nowy kierunek zwany rolnictwem precyzyjnym (precyzyjnym), który obecnie jest coraz bardziej rozpowszechniony w wielu krajach
Rolnictwo precyzyjne – to kompleksowy, zaawansowany technologicznie system zarządzania rolnictwem, który obejmuje technologie pozycjonowania globalnego (GPS), systemy informacji geograficznej (GIS), technologie oceny plonów (technologie monitorowania plonów), technologię zmiennej stawki (technologia zmiennej stawki) i technologie teledetekcji ziemi (ERS) .
Istota rolnictwa precyzyjnego polega na tym, że obróbka polowa odbywa się w zależności od rzeczywistych potrzeb upraw uprawianych w danym miejscu . Potrzeby te są określane przy pomocy nowoczesnych technologii informatycznych, w tym zdjęć satelitarnych. Jednocześnie środki przetwarzania są zróżnicowane w różnych sekcjach pola, dając maksymalny efekt przy minimalnych szkodach dla środowiska i zmniejszając całkowite zużycie stosowanych substancji. Najważniejszą kwestią rozstrzygniętą w ostatnim czasie w krajach europejskich było ustalenie optymalnego poziomu wykorzystania nawozów i środków chemicznych w produkcji roślinnej, a także określenie dawek ich stosowania, wykluczających negatywny wpływ na glebę, rośliny i środowisko.
Kumulacja statystyk przetwarzania (gdzie i ile każdej substancji została dodana) oraz uzyskanych wyników (wydajność) pozwala na zastosowanie różnego rodzaju analiz w celu dalszego dostosowania stosowanych dawek w celu uzyskania maksymalnego zwrotu z każdego zainwestowanego rubla w trakcie przetwarzania.
Sieć sztucznych satelitów Ziemi (AES) jest rozmieszczona w przestrzeni bliskiej Ziemi, równomiernie „pokrywając” całej powierzchni ziemi. Orbity AES wyznaczane są z bardzo dużą dokładnością, dzięki czemu w każdej chwili znane są współrzędne każdego satelity. Satelitarne nadajniki radiowe nieustannie emitują sygnały w kierunku Ziemi. Sygnały te są odbierane przez odbiornik GPS znajdujący się w jakimś punkcie na powierzchni ziemi, którego współrzędne trzeba określić.
Aby określić położenie punktu, musisz znać trzy współrzędne (współrzędne płaskie X, Y i wysokość H), dlatego w odbiorniku należy zmierzyć odległości do trzech różnych satelitów). Przy tej metodzie radionawigacji (nazywanej bez żądania) dokładne określenie czasu propagacji sygnału jest możliwe tylko wtedy, gdy skale czasowe satelity i odbiornika są zsynchronizowane.
Pod tym względem w wyposażeniu satelitarnym i odbiorniku znajdują się zegary referencyjne (wzorce częstotliwości), których dokładność jest wyjątkowo wysoka (zapewniona jest długoterminowa względna stabilność częstotliwości na poziomie 10-13 - 10-15 na dobę ). Zegary pokładowe wszystkich satelitów są zsynchronizowane i powiązane z tak zwanym „czasem systemowym”.
Odniesienie czasowe odbiornika GPS jest mniej dokładne, aby niepotrzebnie nie zwiększać jego kosztu. Norma ta powinna zapewniać jedynie krótkotrwałą stabilność częstotliwości - podczas procedury pomiarowej.
W praktyce zawsze występuje błąd w pomiarach czasu z powodu niedopasowania skali czasu satelity i odbiornika. Z tego powodu odbiornik oblicza zniekształcony zasięg satelity lub „pseudozasięg”. Pomiar odległości do wszystkich satelitów, z którymi aktualnie współpracuje odbiornik, odbywa się jednocześnie.
W związku z tym dla wszystkich pomiarów wielkość rozbieżności czasowej można uznać za stałą. Z matematycznego punktu widzenia jest to równoznaczne z faktem, że nieznane są nie tylko współrzędne X, Y i H, ale także poprawka zegara odbiornika D t. Aby je określić, konieczne jest zmierzenie pseudoodległości nie do trzech, ale do czterech satelitów.
W wyniku przetworzenia tych pomiarów odbiornik oblicza współrzędne (X, Y i H) oraz dokładny czas. Jeśli odbiornik jest zamontowany na poruszającym się obiekcie i mierzy przesunięcia częstotliwości Dopplera sygnałów radiowych wraz z pseudoodległościami, to można również obliczyć prędkość obiektu. Tym samym, aby wykonać niezbędne ustalenia nawigacyjne, konieczne jest zapewnienie z niego stałej widoczności co najmniej pięciu satelitów. Po pełnym rozmieszczeniu konstelacji satelitów w dowolnym miejscu na Ziemi można zobaczyć od 5 do 12 satelitów w dowolnym momencie. Nowoczesne odbiorniki GPS mają do 12 kanałów; może jednocześnie odbierać sygnały z takiej liczby satelitów. Nadmiarowe pomiary (więcej niż pięć) poprawiają dokładność wyznaczania współrzędnych i zapewniają ciągłość rozwiązania problemu nawigacyjnego.
Istota jakościowo nowego systemu gospodarowania, który na Zachodzie został nazwany precyzyjnym (lub precyzyjnym), polega na tym, że w celu uzyskania z danego pola (tablicy) maksymalnej ilości wysokiej jakości i najtańszych produktów dla wszystkie rośliny w tym szeregu, tworzone są takie same warunki wzrostu i rozwoju bez naruszania norm bezpieczeństwa środowiskowego. Rolnictwo precyzyjne jest wprowadzane poprzez stopniowy rozwój jakościowo nowych technologii rolniczych opartych na zasadniczo nowych, wysoce wydajnych i przyjaznych dla środowiska środkach technicznych i agrochemicznych.
Naukowcy i projektanci zrozumieli, że system rolnictwa precyzyjnego powinien opierać się na najnowszych osiągnięciach w dziedzinie elektroniki. Jednak testy pierwszych próbek eksperymentalnych wykazały, że złożone i drogie urządzenia elektroniczne nie nadają się do warunków polowych, które charakteryzują się zwiększonym zapyleniem i wilgotnością, wymagają wysoko wykwalifikowanej obsługi i naprawy przy braku części zamiennych. Ale bardzo szybko dostosowana do strony - x. mikroprocesory, czujniki elektroniczne, fotoelektryczne, pojemnościowe, elektromagnetyczne, piezoelektryczne, elektromechaniczne i inne, a także urządzenia elektroniczne.
Pierwsze znaczące wyniki w zastosowaniu urządzeń elektronicznych w sektorze rolniczym. technologia została osiągnięta przez twórców maszyn do ochrony roślin. Na przykład opryskiwacz Hydroelectron firmy Tecnoma, który otrzymał złoty medal na międzynarodowej wystawie SIMA-1976 w Paryżu, został wyposażony z elektronicznym rozwiązaniem kontrolującym proporcjonalnie prędkość jednostki. Podobną maszynę opracowała angielska firma Agmet. W porównaniu z analogami stosowanymi w krajach WNP utrzymują one stały wydatek roztworu w jednostce czasu, a tempo jego aplikacji na 1 ha zmienia się znacznie przy każdej zmianie biegu, zmianie prędkości obrotowej silnika i poślizgu kół, co pozwala zaoszczędzić do 20 % pestycydów. A to nie tylko efekt ekonomiczny, ale i środowiskowy.
Trudniej było rozwiązać kwestie precyzyjnego siewu nasion roślin zbożowych. Eksperymentalne próbki takich siewników pokazano na międzynarodowej wystawie w Monachium w 1982 roku, a seryjna maszyna z elektroniczną kontrolą wysiewu firmy Blanchot pojawiła się dopiero trzy lata później i została odnotowana na wystawie SIMA-1985 w Paryżu. Firma Rider (Niemcy) poszła jeszcze dalej, tworząc siewnik Saxonia, który zapewnia nie tylko odległość między nasionami w rzędzie, ale także głębokość ich umieszczenia.
Znaczny postęp w elektronizacji produktów rolnych. techniki dotarły do firm Amazone, Diadem, Rotina, Lely itp. W maszynach odśrodkowych osiągnęły niezależność od dawki nawożenia na 1 ha na prędkość agregatu. Dodatkowo na monitorze stale wyświetlana jest częstotliwość obrotów tarcz rozsiewających oraz rzeczywista dawka nawozu na 1 ha, którą kierowca ciągnika może zmienić ze swojego miejsca pracy.
Zastosowanie urządzeń elektronicznych umożliwiło znaczne (nawet ±15%) ograniczenie nierównomiernego stosowania nawozów.
W 1986 roku, w wyniku bliskiej współpracy — producenci traktorów i maszyn rolniczych uznali za racjonalne instalowanie wielokanałowego mikroprocesora w traktorze i stosowanie tylko zunifikowanych czujników w maszynach.
Co więcej, mikroprocesor nie tylko kontroluje i reguluje parametry technologiczne, ale także pokazuje rzeczywistą prędkość pracy jednostki, ilość wykonanej pracy, parametry silnika i jednostkowe zużycie paliwa.
Aby połączyć wysiłki na rzecz rozwoju i opanowania systemów elektronicznych w produkcji rolnej, w 1992 roku kraje UE przyjęły plan przewidujący przyspieszone finansowanie z budżetu UE perspektywicznych obszarów automatyzacji i informatyzacji produkcji rolnej. technologia. Węgry, Czechy, Słowenia i Estonia przyłączyły się do tej pracy. Co więcej, w tworzeniu jakościowo nowych, precyzyjnych i wydajnych maszyn, kraje Europy Zachodniej znacznie prześcignęły Stany Zjednoczone i Kanadę.
Dzięki zastosowaniu sprzętu o wysokiej precyzji w krajach o rozwiniętym rolnictwie udało się zwiększyć plony zboża do 90 c/ha i osiągać znaczny zysk. Jednocześnie zauważono, że zróżnicowanie plonów na polach uprawianych tą techniką, choć znacznie zmniejszone, nadal się utrzymuje. W konsekwencji rolnictwo takie nie spełnia jeszcze kryteriów rolnictwa precyzyjnego. Analiza agrochemiczna gleb pobranych na terenach o zróżnicowanym plonowaniu wykazała, że różnią się one istotnie zawartością azotu, fosforu i potasu, mimo że nawozy mineralne były stosowane z dużą równomiernością. Przyczyną tego zjawiska jest to, że rośliny żywią się nie tylko substancjami wprowadzonymi do gleby podczas uprawy.ochrony tej kultury, ale także przez tych, którzy się w niej nagromadzili. Dlatego nawozy należy aplikować do gleby w sposób zróżnicowany, w zależności od ilości zgromadzonych w niej wcześniej podstawowych składników pokarmowych.
Jednak wprowadzenie takiej technologii przy użyciu istniejących środków technicznych wiąże się z dużymi kosztami pracy i finansowymi. W związku z tym różne kraje zaczęły opracowywać metody i narzędzia upraszczające i obniżające koszty agrochemicznej analizy gleby, w tym poprzez plonowanie uprawianej rośliny na określonych obszarach pola. W tym celu na przykład kombajn zbożowy jest wyposażony w urządzenie elektroniczne, które określa plon, zapisuje go współrzędnymi do komputera pokładowego i drukuje kartogram. Jednak kartogram plonu może służyć jedynie jako środek uzasadniający potrzebę zróżnicowanego stosowania nawozów lub identyfikacji stref nieprawidłowych i pobrania próbek gleby do analizy agrochemicznej tylko w tych strefach. Jedno z kardynalnych rozwiązań tego problemu zaproponowała brytyjska firma KRM — ocenić zawartość azotu, fosforu i potasu w glebie, fotografując pola w promieniach podczerwonych na specjalnym filmie za pomocą samolotu lub satelity Ziemi.
Jeszcze bardziej upraszcza agrochemiczną analizę gleby urządzenie optyczne stworzone przez angielską firmę Challeng Agriculture (złoty medal na wystawie w Paryżu w 1994 roku). Zawartość azotu, fosforu, potasu i innych pierwiastków w glebie określa się przez pomiar porównawczy w dwóch punktach światła odbitego o wybranym paśmie widma. Może przetwarzać ponad 30 parametrów i zapamiętywać 50 wartości. Cztery lata później chińscy specjaliści opracowali urządzenie o podobnym przeznaczeniu, oparte na tranzystorach, przetwornikach, fotoczujnikach i innych urządzeniach elektronicznych.
Kolejna podstępna — powiązanie wyników analizy agrochemicznej ze współrzędnymi poboru prób i przekazanie tych danych do jednostki nawozowej. Dość znane narzędzie do wyznaczania współrzędnych agregatu — urządzenie obrotowe, którego elementem pomiarowym jest koło ciągnika lub maszyny, a zapis — licznik obrotów, którego skala jest wyskalowana w metrach. Odchylenie wskazań na długości koleiny 1000 m nie przekracza ±2 m.
Firma Claas opracowała system radiowy, na który składa się skomputeryzowana radiostacja bazowa z odbiornikiem znajdującym się w biurze firmy (lokale) oraz urządzenia nadawczo-odbiorcze — na jednostkach polowych. Dzięki temu systemowi można znaleźć współrzędne 200 jednostek działających w promieniu 9 mil z dokładnością do ±10 m.
W podobnym celu system radiowy Massey Ferguson wykorzystuje specjalne radia zainstalowane w jednostkach oraz globalną sieć satelitarną (GPS). System określa współrzędne geograficzne jednostki z akceptowalną dokładnością, ale jest to dość skomplikowane i kosztowne.
Pierwszy eksperymentalny model dwutarczowej maszyny odśrodkowej do zróżnicowanego stosowania jednego rodzaju nawozu mineralnego został zademonstrowany w 1994 roku na wystawie Smithfield Farm Tech przez brytyjską firmę KRM. Zawartość składników pokarmowych w glebie określa się metodą fotografii termowizyjnej pola z satelity.
Ziemia wraz z budową kartogramu pola i współrzędnymi agregatu — za pomocą systemów GPS. Do bezpośredniej zmiany dawki zastosowanych nawozów służy elektroniczne urządzenie Kalibrator 2002, funkcjonalnie połączone z komputerem (na dyskietce którego zapisywany jest kartogram nawozu polowego) oraz systemem GPS. W 1995 roku firma Amazone uruchomiła seryjną produkcję wirówek ZA-Max z podobnymi urządzeniami.
Jednak ze względu na wysoki koszt sprzętu elektronicznego (około 50% ceny samochodu) nie są one powszechnie stosowane.
Pionierem rolnictwa precyzyjnego jest Wielka Brytania, gdzie przez trzy lata gospodarstwo w hrabstwie Sufolk przeprowadzało mapowanie plonów, współrzędną analizę gleby w strefach anomalii, a nawozy były aplikowane przez inną maszynę Amazone-M-Tronic. Spowodowało to roczne oszczędności średnio 17,2 GBP na hektar (w porównaniu z zastosowaniem stałych dawek na całym polu).
Technologia sprawdziła się i jest z powodzeniem stosowana w USA, Kanadzie, Brazylii i Europie. W Stanach Zjednoczonych i Kanadzie sprzęt nawigacyjny jest szczególnie powszechny, ponieważ. w produkcji używany jest sprzęt szerokotnący.
Dzisiaj wszyscy światowi liderzy w produkcji maszyn rolniczych (CLAAS, John Deer, Case itp.) wyposażają swój sprzęt w system nawigacji GPS. W Rosji „pionier” w tym kierunku podążała firma „Eurotechnika”, od 2004 roku wszystkie produkowane w zakładzie maszyny rolnicze można doposażyć w system nawigacji GPS.
GPS – sprzęt jest poszukiwany ze względu na fakt, że zapewnia oszczędności. W Europie na przykład obliczono, że ekonomicznieefekt zastosowania GPS – sprzętu sięga 50-60 euro za hektar.
Dodatkowo użytkownicy tego sprzętu mają możliwość prowadzenia prac polowych nocą, we mgle, przy zwiększonym zapyleniu.
Obecnie, porównując rosyjskie i zagraniczne urządzenia nawigacji satelitarnej do użytku w rolnictwie, możemy powiedzieć, że zagraniczne urządzenia mają swoje zalety.
Nadal jest bardzo mało rosyjskich urządzeń nawigacyjnych. Przykładem jest urządzenie nawigacyjne „Agronavigator”. Jest dość wielofunkcyjna: umożliwia równoległe prowadzenie ciągnika podczas oprysków, aplikacji nawozów mineralnych, rejestrację i przechowywanie informacji z obszaru do 10 000 hektarów. Jednak dokładność tego urządzenia wynosi od 1,5-2 m, co jest nie do przyjęcia w pracach rolniczych.
Doświadczenia zagraniczne obejmują wiele innych podobnych urządzeń: jest to znana firma John Deere z urządzeniem Green Star Parallel Tracking System oraz mniej znane: Mid-Tech Center-Line, Raven RGL 500, Cultiva ATC, Outback S. i inni. Jednak niekwestionowanym liderem w tej dziedzinie jest dziś Trimble z rodziną urządzeń nawigacyjnych z serii AgGPS, które są szeroko stosowane w rolnictwie precyzyjnym w Europie, USA, Kanadzie, a obecnie w Rosji.
Tak więc w ostatnich latach system rolnictwa precyzyjnego został masowo zintegrowany z rolnictwem wielu krajów. Jeśli chodzi o Rosję, tylko niewielka liczba przedsiębiorstw decyduje się na korzystanie z tego systemu. Wynika to przede wszystkim z trudności finansowych we wdrażaniu tego systemu.
Systemy pozycjonowania oparte na odbiorze sygnałów satelitarnych GPS są już z powodzeniem stosowane w niektórych rosyjskich przedsiębiorstwach rolno-przemysłowych, pomagając zwiększyć wydajność i jakość operacji agrotechnicznych oraz utrzymać równowagę ekologiczną pola. Tak więc JSC «Agrofirma» Bunyatino» Okręg Dmitrowski w obwodzie moskiewskim z powodzeniem wykorzystuje system jazdy równoległej Trimble, uniwersalny dla wszystkich typów maszyn rolniczych.
System pozwala na zwiększenie wydajności i dokładności wszystkich prac rolniczych: orki, siewu, oprysków, nawożenia i zbioru.
Precyzyjna nawigacja minimalizuje pominięcia i zakładki w sąsiednich przejazdach maszyny, ostatecznie oszczędzając materiał siewny, nawozy, chemikalia i paliwo. Ponieważ system eliminuje potrzebę sygnalistów, zmniejsza się koszt dodatkowego personelu. Operacje rolnicze są szybsze. Co ważne, system umożliwia pracę w warunkach słabej widoczności, w tym w nocy. Ponadto system
to technologia oszczędzająca zasoby: dzięki redukcji nakładających się pasów nadmierne zużycie nawozów i środków ochrony roślin (PPP) jest ograniczone do minimum. Dzięki precyzyjnej nawigacji nie „rozmywa” oryginalna ścieżka przejazdu: system zapamiętuje trajektorię ruchu i daje operatorowi możliwość dokładnego trafienia w ten sam ślad podczas rekultywacji pola.
Główna zaleta stosowania równoległych układów napędowych podczas opryskiwania – minimalizowanie wad, które nieuchronnie powstają podczas tej operacji, zwłaszcza jeśli jest wykonywana techniką szerokorozpiętościową iw warunkach słabej widoczności. Na przykład: podczas zabiegów herbicydami takie wady mogą negatywnie wpłynąć na plon nie tylko nietraktowanych obszarów, ale całego pola. Podczas jazdy w zwykły sposób, aby uniknąć luk, kierowca stara się mijać sąsiednie rzędy z zachodzeniem na siebie, co znacznie pogarsza fitotoksyczność preparatów. Docelowo pokrywają się, według różnych szacunków, od 5 do 15% powierzchni. Zastosowanie nawigacji GPS zmniejsza wzajemne nakładanie się rzędów do 1-3%. Na 18-metrowej belce opryskiwacza znajduje się 40 dysz opryskowych w odległości 45 cm od siebie. Koncentrując się na znaczniku piankowym, kołkach lub sygnalizatorach, kierowca tworzy zakładki od 50 cm do 1,5 m, czyli przy każdym przejeździe 2-3 dodatkowe dysze wylewają środek ochrony roślin na pole, co znacznie zwiększa koszt na hektar uprawy .
Obecnie stosowany system nawigacji satelitarnej umożliwia osiągnięcie dokładności przetwarzania 15-30 cm od przejazdu do przejazdu.
System składa się z kilku elementów: wskaźnika kierunku EZ-Guide 250/500 ze zintegrowanym odbiornikiem satelitarnym, steru strumieniowego EZ-Steer lub kontrolera nawigacyjnego NavController II.
Wskaźnik kursu Trimble EZ-Guide 250 montuje się w kabinie ciągnika i dostarcza kierowcy wskazówek dotyczących precyzyjnej jazdy w rzędach równoległych na polu. Składa się z panelu LED, 4-calowego kolorowego wyświetlacza i zintegrowanego 12-calowego -kanałowy odbiornik GPS. Jasne diody LED pokazują kierowcy, w którym kierunku ciągnik zbacza z idealnej trajektorii oraz o wielkość przesunięcia.
Korzystanie z systemu Trimble EZ-Guide 500 zapewnia rozszerzony zakres dokładności między przejazdami (2,5-30 cm). Instrument ten zawiera bardzo precyzyjny dwuczęstotliwościowy odbiornik GPS/DGPS/RTK i 7-calowy wyświetlacz. Odbiornik umożliwia z roku na rok korzystanie ze „starego” trajektorię ruchu i można go łatwo rozbudować do wyższego poziomu Zastosowanie steru strumieniowego EZ-Steer eliminuje usterki, zwiększa efektywność pracy maszyn rolniczych, dzięki możliwości pracy w nocy, w warunkach słabej widoczności oraz znacznie zmniejsza zmęczenie operatorów maszyn . Po dotarciu do końca uwrocia operator musi jedynie skierować samochód na nowy pas, korzystając ze wskazówek wskaźnika kursu i ponownie podłączyć EZ-Steer, który przenosi siłę przez gumową rolkę na kierownicę.
Wbudowane oprogramowanie wskaźników toru Trimble EZ-Guide 250/500 pozwala na wykonanie mapowania pola - podczas jazdy po polu wzdłuż konturu wyznaczyć dokładne współrzędne granic pola oraz obliczyć jego całkowitą powierzchnię.
/p>
Dla operatora maszyny praca z systemem jest dość prosta: pierwsze przejście operator maszyny wykonuje ręcznie. Określa szerokość maszyny, ustawia punkt początkowy i końcowy ruchu. Następnie system automatycznie zaznacza płaszczyznę pola na wskaźniku kursu liniami równoległymi do zadanego io szerokości równej szerokości jednostki. Ponadto operator maszyny musi poruszać się po tych trajektoriach. System obsługuje nie tylko tryby ruchu prostoliniowego, ale także krzywoliniowego i spiralnego. Praktyka pokazuje, że operator maszyny opanowuje menu wskaźnika kursu w ciągu około jednej do dwóch godzin. Potrzeba jeszcze około trzech godzin, aby operator maszyny „napełnił rękę” oraz nabył umiejętności prowadzenia samochodu na wprost za pomocą wskaźnika kursu. Dokładność, jaką zapewniają równoległe układy napędowe, można zilustrować w poniższej tabeli. Jednocześnie należy mieć na uwadze, że wraz ze wzrostem dokładności systemu zwiększa się zakres jego zastosowania.
Efekt jazdy równoległej jest oczywisty i potwierdzony doświadczeniem. I tak np. podczas pracy kompleksu siewnego rozstaw rzędów kolb ustalono na 25 cm przy rozstawie redlic 35 cm. W czasie pracy agregatu szerokość kolby zmieniała się w granicach 5 cm, dlatego zastosowanie bardzo precyzyjnego wskaźnika przebiegu z pędnikiem pozwala na zminimalizowanie nakładek i siew z rozstawem rzędów kolb równym rozstawowi redlic. Nakładanie się zostało zredukowane do 10%, a co za tym idzie, zmniejszyły się wydatki na materiał siewny, paliwa i smary oraz nawozy mineralne do siewu. Przy 20% wzroście produktywności zmianowej i 40% wzroście godzin pracy z powodu pracy w nocy, praca w terenie jest znacznie ograniczona.
CJSC «Agrofirma «Bunyatino» Okręg Dmitrowski w obwodzie moskiewskim od marca 2010 r. do chwili obecnej stosuje równoległy system jazdy na polach ziemniaczanych i polach z warzywami gruntowymi. Opracowano projekt inwestycyjny z wymaganym uzasadnieniem ekonomicznym. Istotą projektu był zakup i montaż niezbędnego sprzętu do znacznego zwiększenia dokładności zabiegów agrotechnicznych na uprawach rzędowych.
Środki finansowe niezbędne do realizacji projektu wyniosły 3150 tys. rubli.
W wyniku instalacji systemu w 2010 roku firma znacząco obniżyła koszty (średnio o 10% w stosunku do kosztów z 2009 roku) na następujące pozycje:
Jeśli chodzi o okres zwrotu projektu, projekt w pełni pokrywa swoje koszty już w pierwszym roku użytkowania systemu jazdy równoległej.
